Ответ: Світанак над БярэзінайСонца павольна падымалася над абшарам, фарбуючы неба ў ружовыя і залатыя колеры. Туман, нібы малочная рака, плыў над спакойнай паверхняй Бярэзіны. Здавалася, што ўвесь свет яшчэ спіць, абуджаючыся толькі пад мяккія прамяні ранішняга святла.Малады хлопец па імені Янка стаяў на беразе і глядзеў на гэтую прыгажосць. У яго руках была вуда, але думкі луналі далёка ад рыбалкі. Ён разважаў пра сваю Радзіму, пра Беларусь. Гэтая зямля, такая ціхая і сціплая, была для яго не проста месцам нараджэння, а жывым арганізмам, што дыхае легендамі і гісторыяй.Ён успомніў, як дзед распавядаў яму пра старыя замкі, якія стаялі на гэтай зямлі, пра мужнасць продкаў, што абаранялі яе ад ворагаў. Успомніў шэпт бярозавага гаю, які здаваўся яму голасам даўно мінулых часоў. Успамінаў і гул буйных гарадоў, дзе сучаснасць перапляталася з традыцыямі. Раптам вуда здрыганулася, вяртаючы яго да рэальнасці. Ён паспешліва выцягнуў яе, і ў руках заблішчэла невялікая рыбка. Янка ўсміхнуўся. Гэта быў добры знак, сімвал таго, што жыццё працягваецца, што ў гэтай зямлі яшчэ шмат моцы і прыгажосці. Ён выпусціў рыбку назад у раку і вырашыў, што сёння яму дастаткова. Яго сэрца было поўным: поўным любові да сваёй Радзімы і веры ў яе будучыню.